1 POEMA de LOIDA RUIZ RODRÍGUEZ



nadie podría
                              - ni sabría-
escuchar
el sonido
de esto que yo llamo
vaciedad
                 que no es más que
un tiempo de
erosión
                                   fricción
                     de los elementos
contra la palabra
que se hace hueca
porosa
                                          pero
                                 tan sonora
                               tan habitada
como la ausencia

Loida Ruiz Rodríguez


2 Comments

  1. Vale. Lo he leído varias veces (degustándolo, reflexionándolo). Cada vez lo entiendo menos. Cada vez estoy a punto de comprenderlo. Cada vez me gusta más. Vaya para quien lo escribió mi enhorabuena.

    Reply
  2. Vale. Lo he leído varias veces (degustándolo, reflexionándolo). Cada vez lo entiendo menos. Cada vez estoy a punto de comprenderlo. Cada vez me gusta más. Vaya para usted mi enhorabuena.

    Reply

Leave a Reply to Sal Cancel Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

*